Temat tygodnia: „Łąka w maju”
1. „Na łące w maju” – wycieczka z rodzicami na łąkę – wielozmysłowe poznawanie łąki wiosną, rozpoznawanie kwiatów, ziół i zwierząt, mieszkańców łąki.
2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Żaby na łące”.
Dziecko jest żabą. Skaczą po łące. Rodzic wypowiada sylabę kle. Żaba zatrzymuje się w bezruchu. Nasłuchuje, czy zbliża się bocian. Rodzic mówi: Bzzz. Żabka, uspokojona, nadal skacze wesoło po łące. Rodzic jest pszczołą. Fruwa koło żabki. Uważa, aby nie podfrunąć za blisko, gdyż żabka chętnie zjada różne owady, w tym pszczoły. Ćwiczenie może zostać wykonane na łące.
3. Ćwiczenie z elementem równowagi – „ Maki na łące”
Dziecko jest makiem. Rozkwita na zielonej łące. Dziecko stoi z rękami opuszczonymi wzdłuż tułowia. Rodzic daje sygnał słowny „słońce”. Mak rozkwita – dziecko staje na jednej nodze, unosi powoli wyprostowane ręce, najpierw do boku, następnie do góry. Rodzic mówi – „słońce zachodzi „– dziecko opuszcza wolno ręce, układa je wzdłuż tułowia, ponownie staje na dwóch nogach. Następuje zmiana nóg. Ćwiczenie może zostać wykonane na łące.
4. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych – „Rozmowy na łące”.
Rodzic omawia zasady zabawy zabawy z dzieckiem,. W tej zabawie dziecko będzie zamieniać się w pszczołę, konika polnego, muchę i żabę. Wspólnie z dzieckiem ustala, jakie dźwięki wydają zwierzęta, np.: pszczoła – bzzz, bzzz, konik polny – cyk, cyk, mu-cha – zzz, zzz, żaba – rech, rech. Na hasło rodzica dziecko dziecko naśladuje ruchy i głos charakterystyczny dla danego mieszkańca łąki.
5. Słuchanie wiersza B. Formy Łąka.
Powiał letni wietrzyk,
łąka zapachniała,
świeżą koniczyną pokryła się cała.
Brzęczą głośno pszczoły, pracują wytrwale
Zapylają kwiaty,nie nudzą się wcale.
Słońce ciepłe blaski na ziemię wysyła.
Mienią się w nich skrzydła pięknego motyla.
Na łące tej chciałbym znaleźć się przez chwilę
i stać się prześlicznym,barwnym motylem.
Rozmowa na temat wiersza. Rodzic pyta:
– Jak wyglądała łąka?
– Co robiły pszczoły na łące?
– O czym marzyła osoba z wiersza?
– Co można robić na łące?
6. Ćwiczenie wyrabiające prawidłową dykcję – „Na łące”.
Dziecko rytmicznie powtarza trudne słowa i zdania za rodzicem. Zwracają uwagę na dykcję oraz poprawne akcentowanie.
− Żaby, chrabąszcze mieszkają na łące.
− Mrówki i trzmiele mają na łące pracy bardzo wiele
− Chrabąszcze fruwają i spacerują. Nisko, wysoko żaby podskakują.
− Żuki, żuczki spacerują, pożywienia poszukują.
− Szumi trawa na łące, szur, szur wieje wietrzyk i grzeje słońce.
7. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej-Zaremby Barwy ochronne.
Mała, zielona żabka siedziała na skraju wiosennej łąki i z zachwytem przypatrywała się bajecznie kolorowym motylkom, które z trudem można było odróżnić od kwiatów rosnących w zielonej trawie.
– Jakie one piękne, kolorowe, cudne! – wzdychała raz po raz.
Postanowiła podejść bliżej, żeby się nacieszyć widokiem motyli. Zanim weszła w trawę, rozejrzała się trwożnie. Jak wszystkie żaby bała się długonogiego bociana, który na pewno chciałby ją zjeść. Nigdzie nie zobaczyła ani czerwonych nóg, ani czerwonego dzioba, ani białych skrzydeł. Śmiało więc ruszyła przez łąkę, aż doszła między barwne kwiaty i równie barwne motyle. Zadarła zielony łepek, żeby się im przyjrzeć. Iskierki słonecznego światła tańczyły na płatkach kwiatów i na skrzydełkach motyli. To był przepiękny widok. Wtem na łąkę padł cień. Jeden, drugi, dziesiąty. „Bociany!” – przestraszyła się żabka. Zadarła zieloną głowę jeszcze wyżej i odetchnęła z ulgą. Ptaki, które przyleciały nad łąkę, miały czarne pióra i były mniejsze od bocianów. Żabka mogła nadal podziwiać kolorowe motyle. Ale gdzie się one podziały? Przed chwilą fruwały przed zielonym noskiem żabki, a teraz zniknęły. Jak to możliwe?
– Uważaj, nadepniesz na mnie. Co tu robisz? – spytał zielony pasikonik.
– Przepraszam. Szukam motyli – wyjaśniła żabka.
– Dlaczego ukryłeś się pod liściem? Czy w pobliżu jest bocian? – zaniepokoiła się.
– Bociana na szczęście nie widziałem, za to widzę mnóstwo motyli. Udają kwiaty, żeby zmylić ptaki, które na nie polują.
– Naprawdę? – żabka nie mogła się nadziwić
Rzeczywiście, pośród kwitnących kwiatów siedziały kolorowe motylki. Były tak barwne jak kwiaty, więc trudno je było zauważyć. Gdy tylko czarne ptaki odleciały, motyle poderwały się do lotu. Ich skrzydełka znów migotały w słońcu najpiękniejszymi barwami.
– Są kolorowe jak kwiaty, żeby oszukać tych, którzy na nie polują – zrozumiała żabka.
– Też chciałabym być taka kolorowa – westchnęła z rozmarzeniem.
– Lepiej nie. Motyle mają swoje barwy ochronne, a ty i ja swoje. Chodźmy tam, gdzie jest bardziej zielono, tak będzie bezpieczniej.
– Naprawdę? – żabka nie mogła uwierzyć, że jest zielona nie bez powodu. Dopiero gdy zielony pasikonik usiadł między zielonymi źdźbłami trawy i całkiem przepadł żabce z oczu, uwierzyła, że sama też może się ukryć przed wzrokiem bociana.
– Teraz żaden bocian mnie nie zobaczy – szepnęła, wskakując w gęstą trawę.
– Nie zobaczy, chociaż na twoim miejscu nie bałbym się bociana aż tak bardzo. On woli myszy, dżdżownice, ryby i, niestety, pasikoniki. Żaby nie bardzo mu smakują
– Naprawdę? – żabka aż otworzyła zielony pyszczek. Była malutka, więc to naturalne, że wciąż się dziwiła.
Rozmowa na temat opowiadania:
Dziecko przygląda się obrazkom i opowiada o łące w maju. Wymienia nazwy kwiatów i zwierząt, które występują na łące. Odpowiada na pytanie:
Dlaczego motyle są kolorowe, a żaby i pasikoniki zielone? Jakie znasz jeszcze inne zwierzęta, które mają swój wygląd zewnętrzny (barwy) dostosowany (dostosowane) do środowiska, w którym żyją?
8. Zabawa w formie opowieści ruchowej przy muzyce – „Pszczoła”.
Dziecko jest pszczołą. Zajmuje dowolne miejsca na środku dywanu. Rodzic rozpoczyna opowieść, podczas której dziecko obrazują treść ruchem.
Nastał ranek. Zaświeciło słoneczko. Pszczoła jak zwykle opuściła ul i frunęła na łąkę, do sadu i ogrodu (dziecko naśladuje lot pszczoły).O! Ile kwiatów – mała pszczółka siada na pachnącym dzwoneczku i rozpoczyna zbieranie nektaru (dziecko powoli poruszają rękami (skrzydłami),wykonują kilka kroków w miejscu, przysiad, układają ręce w kształcie koszyczka, naśladują zbieranie do niego nektaru, następnie ponowne naśladują lot).Nagle pojawia się niedźwiadek (naśladują ruchy niedźwiadka, przenosi ciężar z lewej nogi na prawą).Niechcący potrąca dzwoneczek. Przerażona pszczółka unosi się wysoko ponad łąkę. Strasznie się denerwuje i woła głośno do niedźwiadka:– Przeszkadzasz mi w pracy. Uciekaj stąd, bo pożałujesz (energicznie poruszają zaciśniętymi pięściami, biegną w miejscu i powtarzają: bz, bz).Niedźwiadek odchodzi z opuszczoną głową. – Przepraszam (naśladują ruchy niedźwiadka).Pszczoła wraca do ula i przez chwilę odpoczywa (biegną drobnymi krokami, poruszają skrzydłami; na zakończenie przechodzi do leżenia na dywanie, pozostaje przez chwilę w bezruchu).
9. „Ślimak, ślimak, pokaż rogi” – poznawanie wyglądu ślimaka i jego zwyczajów.
Ślimak nie ma rogów tylko czułki, na końcu których są umieszczone oczy (pokazuje, gdzie znajdują się czułki). Czułki pomagają ślimakom dobrze orientować się w otoczeniu. Ślimak najbardziej lubi świeże liście. Najczęściej wybiera sobie miejsca, gdzie jest dużo wilgoci – nie lubi suszy, czyli okresu bez deszczu. Zamyka się wtedy w skorupce i czeka na lepszą pogodę.
10. Wiosenne zabawy na łące – zajęcia matematyczne.
Pokonywanie drogi na łąkę według wyznaczonych zasad. Kwiaty wycięte z papieru płaskie, z różną liczbą płatków – od 1 do 10).Rodzic wyjaśnia, że droga na łąkę jest zaczarowana. Aby do niej dojść, należy tak przejść po kwiatach, aby w każdym kolejnym kwiatku, na którym stanie dziecko, liczba płatków była o jeden większa niż w poprzednim.
Projektowanie łąki – układanie kwiatów, odszukiwanie biedronki. Utrwalanie liczebników porządkowych. Kwiaty wykonane przez dziecko, 10 kolorowych, wyciętych z papieru płaskich kwiatów, sylwety biedronek.
Czego brakuje na łące? Dziecko układa wykonane przez siebie kwiaty w dowolnym miejscu na dywanie. Rodzic przyłącza się do zabawy. Układa 10 kolorowych kwiatów na dole łąki, jeden obok drugiego. Prosi, aby dziecko się odwróciło. Chowa pod wybranym kwiatkiem biedronkę. Informuje dziecko, że biedronka ukryła się np. pod piątym kwiatkiem z lewej strony. Dziecko wskazuje odpowiedni kwiat i odszukuje biedronkę. Liczy, ile biedronka ma kropek. (Ćwiczenie powtarzamy kilka razy chowając biedronkę pod innym kwiatkiem).
Biedronce było smutno samej na łące, więc zaprosiła trzy koleżanki.
Ile było teraz biedronek?
Dwie biedronki usłyszały odgłosy zabawy.
Postanowiły przyłączyć się do niej.
Ile biedronek przybyło?
Ile teraz jest biedronek na łące?
Odleciały cztery biedronki, ile pozostało?
11. Układanie sylwety biedronki według instrukcji słownej.
Rodzic wydaje polecenia, w którym miejscu mają się znajdować sylwety biedronek . Dziecko układa je np. obok, na, pod, za, przed, z przodu, z tyłu, z prawej strony, z lewej strony sylwety kwiatka.
12. „Łąka w maju. Biedronki i żuczki”– zajęcia artystyczno-techniczne.